24 Kasım 2011 Perşembe

Mutsuzum Kanser illetinden nefret ediyorum

Bugün kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Mutsuzum. Havada kasvetli,yorgunum eve gitmek istiyorum. Çalışmak istemiyorum bugün. Annemle konuştuk. En küçük amcam çok rahatsız. Kanser. 2,5 yıldır kanserle mücadele ediyor doktorlar ümit kalmadığını söylediler. Mümkün olabildiğince yanına gitmeye çalışıyorum. Berbat bir duygu. Görüntü itibariyle öyle kötü gözükmüyordu aslında ama yinede öleceğini bilerek konuşmak çok tuhaf. Her seferinde acaba bir dahaki geldiğimde nasıl olacak diye düşünmeden edemiyorsun. Hemen beyninin inkar mekanizması çalışmaya başlıyor. Hadi canım adam sağlam gözüküyor nasıl olurda ölücek derler diye düşünmeye başlıyorsun. Ama malesef aldığım haberler son düzlüğe girdiğimizi gösteriyor. Artık yürüyemiyormuş. Çok zor Allah yardımcısı olsun. Babamlar 4 erkek kardeşler babam ikinci sırada. Ailemiz kanser illetiyle 8 yıldır boğuşuyor. Önce en küçük teyzem göğüs kanseri oldu. En şanlıları o oldu. Erken teşhisti hemen ameliyat oldu kemoterapi görmeden bu illetten kurtuldu. 4 sene sonra Rukiye teyzemin kocası kanser oldu. Eniştemi çok severim ona o kadar üzüldüm ki anlatamam. Eniştem ve teyzem sağlık sektöründe çalışıyorlar. Gata'dan emekli oldular.Orada ikisinide çok severler. En iyi bakım yapıldı. Ameliyat, kemoterapi radyo terapi onlara boğuşurlarken ortanca amcam İslam'ında kanser olduğu ortaya çıktı. İkisi de bağırsak kanseriydi. Eniştem kurtuldu ama amcam malesef kurtulamadı. Doktorlar İslam amcamı ameliyat etmeye karar verdiler. Bize söyledikleri şey şuydu ameliyat uzun sürerse kurtulma şansı var dediler. İnsan ameliyat uzun sürsün diye dua edermi biz ettik ama malesef amaliyat çok kısa sürdü. Amcamın amleiyata girmesiyle çıkması nerdeyse bir oldu. Açıp kapamışlar. Yukarı haber geldiğinde Amcamın kızı Sibel yanımdaydı. Onu tutmasaydım yere düşecekti kızcağız üzüntüden bayıldı. Kabus gibi bir gündü. Ben babama destek olmak için ordaydım ama malesef olamadım. O kadar kötü oldumki Koray'ı çağırdım. Üzüntüden zangır zangır titriyordum bir hafta kendime gelemedim. Aradan 6 ay geçti. Amcamı evlilik yıldönümümüzde kaybettik. Babam amcamı çok severdi üzüntüden kahroldu. Tam biraz rahatlamıştık ki Ethem amcamın kanser olduğu ortaya çıktı. Süreç tekrar başaldı. Ama Ethem amcamın kanser türü çok farklıydı ve tedavi süreci çok zordu. Nazoferks diye bir kanser. Ameliyat edilemiyor. Çok eziyet çekti amcam ama iyileşti atlattı dediler. İşe bile başladı. Ama bu yılbaşında tekrar başka bir yerinde başladı. Kemiğe geçmiş bir sürü ameliyat ve tedavi oldu ama malesef sonuç değişmiyor. Allah ne kadar ömür verir bilemem ama malesef sonun başlangıcındayız. Babam resmen çöktü. Normalde yaşını göstermezdi babam ama bu 3 yıl ona çok ağır geldi. Ölüm malesef etrafımızda kol geziyor. Soğuk nefesini hissettiriyor. Yapacak hiçbirşey yok. Tek duam Allah tüm ailemi yanımdan ayırmasın yarabim.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder