Anne olmak üzerine yazılara bendende cevap

Birkaçgündür bloglarda annelik üzerine yazılar dolaşıyor. Poh poh perisinin güzel yazısına karşılık ayşenciğimin güzel yazısı... Bende bir yazıyla sizlere katılayım dedim. Ayşen benim şirketten arkadaşım yaşadıklarının yakinen tanığıyım. Hayat bazılarına hiç kolay olmuyor. Herşeyi tırnaklarıyla kazıyarak elde etmek zorunda bırakıyor. Ayşen'de bende öyleyiz. Hayatımda varolan hiçbirşey ben çabalamadıkça elde edemedim. En son olarakda kuzum için mücadele vermek zorunda kaldım. Hemde eşimde ve bende hiçbir sorun olmamasına rağmen tüp bebek için uğraştık. Tutacak tutmayacak sendromu yaşadım. Allah bana acıdıda ilk seferde çocuk bahşetti. Yinede insanlar neler yaşadığını unutup çok kolaylıkla ikincisi kız olur ne olacak gibi anlayışsız cümleler kurabiliyorlar. Birde akıl veriyorlar yaşın var arayı fazla açmadan birtane daha yap kardeşsiz olmaz. Halbuki ben Allah'a tekte olsa evladımı sağ salim kucağıma aldım diye her gece dua ederken. Senin neler hissettiğini düşünmeden öylece konuşuyorlar.

Çok kısa zamandır anneyim öyle ahkam kesecek kadarlık bir tecrübem yok. Ama şunu hissediyorum kimin ne dediğini umusamadan içinden nasıl geliyorsa öyle yetiştirmek gerekiyor çocuğunu. Koray'ın oğlumuz için bir duası vardır. Allah içine huzurlu ve mutlu bir ruh koysun diye... bende hep öyle dua ettim. Huzurlu ve sevgi dolu bir cocuk olsun. Ateş şimdilik huzurlu bir çocuk. Öyle kalması ve öyle büyümesi için elimden geleni yapıyorum. Bazen ağlayarak uyanıyor. Bende yüzümde kocaman bir gülümsemeyle günaydın oğlum uyandınmı canım oğlum diyorum başlıyor gülmeye buda bana yetiyor. Çocuğunuzu öpmeyin mikrop bulaşır şımarır diyorlar bende elimden geldiği kadar onu öpücüklere boğuyorum gün içierisinde defalarca onu çok sevdiğimi söylüyorum.Tüm sevgiyle gözlerinin içine bakıyorum.Oda gözbebeğimin içine bakıyor.Bende seni seviyorum diyor bundan daha büyük bir mutluluk olabilirmi bilmiyorum...:)