Zaman hızla akıp gitti işte pazartesi iş başı yapmak zorundayım. Canım hiç istemiyor ama gitmek zorundayım. Kuzumu başkalarına emanet edip sabahın köründe işe gitmek iğrenç birşey. Kayınvalidemler burdalar. Oda tuturmuş sen işe gidicem oğluşunu biz sevecez diye. Bazen insanlar çok duyarsız oluyorlar benim içim yanıyor oda bu işe seviniyormuş gibi konuşuyor. Pazartesi günü bana ve oğluma nasıl gececek bilmiyorum bu belirsizlik beni iyice strese sokuyor. Herşey yetmezmiş gibi sütüm azaldı. Oğluma mama takviyesi yapmaya başladım malesef. Birde kuzum anladı herhalde onu bırakacağımı gece uykusu çok güzel olan oğluşum gece kalktığında 1 saat uyumamaya başaldı.Herşey üst üste geliyor yani..:( Her bunalıma giren kadın gibi bende gidip saçlarımı kestirdim. Artık kısa saçlarım var. Saçlarımı kestırınce ucundaki kızıllıkta gitti kapkara saçlı oldum çıktım.
İşyerindeki arkadaşlarım heycanla beni bekliyorlar. Ama bende bir gram heves yok. İlk haftayı atlatınca oda bende alışırız diye umuyorum. Belirsizliklerden nefret ediyorum.Şimdilik benden bu kadar pazartesi akşamı günümün nasıl geçtiğini yazarım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder